Rada Kobiet przy Prezydencie m.st Warszawy wyraża oburzenie i stanowczy protest wobec decyzji Wojewody Mazowieckiego stwierdzającego „nieważność zarządzenia Nr 1285/2022 Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 2 sierpnia 2022 r. w sprawie powołania dyrektora Teatru Dramatycznego m.st. Warszawy (GP-OR.0050.1285.2022).”

Decyzję tę uważamy za nieuzasadnioną merytorycznie i formalnie, gdyż unieważnia ona w istocie rozstrzygnięcie komisji konkursowej, która w sposób jednoznaczny wyłoniła dyrektorkę.

Przede wszystkim jednak zaprotestować chcemy przeciwko obraźliwemu wobec kobiet uzasadnieniu decyzji Wojewody Mazowieckiego. Jesteśmy kobietami i  zdecydowanie nie zgadzamy się ze stwierdzeniem zawartym w uzasadnieniu, że rzeźba przedstawiającą waginę jest obraźliwa dla kobiet, co więcej  takie stwierdzenie uważamy za obraźliwe. Pomijając ważną sprawę wolności wyrazu w sztuce, chcemy podkreślić, że ciało, chociaż częściowo tabuizowane, nie może być obraźliwe. W sztuce, także w przestrzeni Warszawy, znajduje się niejedna rzeźba ukazująca męskie organy płciowe. Akceptacja tego faktu i jednoczesny protest wobec ukazania waginy uważamy za próbę utrzymywania stereotypów kobiety, która w przestrzeni publicznej ma być od-cieleśniona, a pokazanie  przez same kobiety swojej cielesności spotyka się natychmiast z kontrolą ze strony mężczyzn i wskazaniem im „miejsca w szeregu”.

Największy jednak sprzeciw budzi atak  na dyrektorkę Monikę Strzępkę, dlatego że  przedstawiła ona  pro-kobiecy, feministyczny program teatru. Jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że do niedawna wśród dyrektorów teatrów, reżyserów teatralnych i  autorów wystawianych w teatrach utworów przytłaczającą większość stanowili mężczyźni, to atak z tego powodu wydaje się być próbą zakonserwowania takiego stanu i niedopuszczania kobiet z ich przekazem w przestrzeń sztuki. Zupełnie nietrafne przy tym jest podkreślanie faktu wcześniejszego „tradycjonalizmu” Teatru Dramatycznego. Kiedy odbywały się tam premiery sztuk Sławomira Mrożka nie był on klasykiem, ale awangardą, wśród najbardziej popularnych przedstawień było wiele takich, w których były mocne  odniesienia do  seksualności  ( chociażby niezwykle popularny „ Kubuś Fatalista i jego Pan” z wymienionym w „uzasadnieniu” Zbigniewem Zapasiewiczem w roli tytułowej), a także sztuk  cieszących się ogromną popularnością obecnie, a odwołujących się do doświadczeń osób   nieheteronormatywnych  ( „Kinky Boots”). Tak więc, wobec próby stawiania zarzutów, które są zupełnie nieuzasadnione merytorycznie,  oczywiste  jest, że decyzja Wojewody Mazowieckiego ma wyłącznie  ideologiczny charakter, podyktowana jest prywatnymi uprzedzeniami, konserwatywnym gustem i mizoginizmem osób próbujących unieważnić decyzję Komisji Konkursowej. Oczywistość tej  tezy wzmacnia fakt, że próba odwołania nowej dyrektorki odbywa się zanim zdążyła ona wystawić choćby jedną premierę w Teatrze Dramatycznym.

Nie może być zgody na to, żeby uprzedzenia, konserwatywne gusty i mizoginizm nie pozwoliły twórczyniom na przedstawianie sztuki jako środka wyrazu ważnych dla nich idei, a nam- odbiorczyniom i odbiorcom  ich sztuki na oglądanie jej w przestrzeni publicznej. 

Członkinie Warszawskiej Rady Kobiet

fot. wikipedia/ Adrian Grycuk